ในระหว่างสัญญาอาจมีเหตุทำให้ผู้รับประกันภัยหรือผู้เอาประกันภัยล้มละลายใต้ กฎหมายให้สิทธิคู่สัญญาฝ่ายที่มิได้ล้มละลายใช้สิทธิได้ ๒ ประการ คือ

๑) เรียกให้ฝ่ายที่ล้มละลายหาประกันให้ เช่น ถ้าผู้รับประกันภัยล้มละลาย ผู้รับ ประกันภัยอาจขอให้ธนาคารรับรองต่อผู้เอาประกันว่า หากมีวินาศภัยเกิดขึ้นแก่ทรัพย์สินที่เอา ประกันตามสัญญา ธนาคารจะเป็นผู้จ่ายค่าสินไหมทดแทนให้ หรือถ้าผู้เอาประกันภัยล้มละลาย ผู้รับประกันภัยอาจเรียกร้องให้ผู้เอาประกันหาบุคคลที่เชื่อถือได้มารับรองต่อผู้รับประกันภัยว่าจะ ชำระเบี้ยประกันแทน เป็นต้น

๒) บอกเลิกสัญญา โดยแสดงเจตนาไปยังฝ่ายที่ล้มละลาย เมื่อใช้สิทธิเลิกสัญญาแล้วกฎหมายบัญญัติให้คู่กรณีกลับคืนสู่สถานะเดิม คือต้องส่งเบี้ยประกันภัยคืนพร้อมทั้งดอกเบี้ย คิดตั้งแต่เวลาที่ได้รับเบี้ยประกันภัยไว้ (มาตรา ๓๔๑)

ข้อสังเกต ในกรณีที่ผู้เอาประกันภัยล้มละลาย ผู้รับประกันภัย จะใช้สิทธิเลิกสัญญาทันทีไม่ได้ ต้องรอให้ระยะเวลาคุ้มครองตามกรมธรรม์อันมีอายุตามจำนวน เบี้ยประกันที่ส่งไปแล้วสิ้นสุดลงเสียก่อนจึงจะเลิกสัญญาได้

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 876 บัญญัติว่า “ ถ้าผู้รับประกันภัยต้องคำพิพากษาให้เป็นคนล้มละลาย ผู้เอาประกันภัยจะเรียกให้หาประกันอันสมควรให้แก่ตนก็ได้ หรือจะบอกเลิกสัญญาเสียก็ได้

ถ้าผู้เอาประกันภัยต้องคำพิพากษาให้เป็นคนล้มละลาย ท่านให้ใช้วิธีเดียวกันนี้บังคับตามควรแก่เรื่อง แต่กระนั้นก็ดี ถ้าเบี้ยประกันภัยได้ส่งแล้วเต็มจำนวนเพื่ออายุประกันภัยเป็นระยะเวลามากน้อยเท่าใดไซร้ ท่านห้ามมิให้ผู้รับประกันภัยบอกเลิกสัญญาก่อนระยะเวลานั้นสุดลง “