ตามกฎหมายนั้น การที่จะถือว่าทรัพย์สินที่ซื้อขายชำรุดบกพร่องตาม มาตรา 472 มีอยู่ 3 กรณี คือ

1. เสื่อมราคา
2. เสื่อมความเหมาะสมแก่ประโยชน์อันมุ่งจะใช้เป็นปกติ
3. เสื่อมความเหมาะสมแก่ประโยชน์ที่มุ่งหมายโดยสัญญา

กรณีทั้งสามข้อที่ได้กล่าวมานั้น ผู้ขายต้องรับผิดแม้ทั้งที่ผู้ขายรู้อยู่แล้วหรือไม่รู้ว่าความชำรุดบกพร่องมีอยู่ แต่ถ้าทรัพย์สินที่ซื้อขายชำรุดบกพร่องเล็กน้อย ผู้ขายก็ไม่ต้องรับผิดเพื่อชำรุดบกพร่องตามมาตรา 472

 

เมื่อผู้ซื้อได้พบเห็นความชำรุดบกพร่องของสินค้าต้องฟ้องให้ผู้ขายรับผิดภายในอายุความ 1 ปีนับแต่เวลาที่ได้พบเห็นความชำรุดบกพร่อง มิเช่นนั้นจะขาดอายุความในการฟ้องคดีให้ผู้ขายรับผิด

 

คำพิพากษาฎีกาที่ 2995/2561

โจทก์ฟ้องว่า เดือนพฤศจิกายน 2555 บริษัท อ. ตัวแทนโจทก์จะนำอลูมิเนียมฟอยล์ที่จำเลยส่งมอบให้ไปบรรจุยา ได้ตรวจพบว่าอลูมิเนียมฟอยล์ที่จำเลยส่งมอบไม่มีคุณภาพมาตรฐานความปลอดภัยและมีคุณสมบัติไม่ตรงต่อความเหมาะสมอันมุ่งจะใช้ตามปกติ ไม่สามารถจะนำมาใช้บรรจุยาขายแก่ประชาชนทั่วไปเพื่อบริโภคได้ ซึ่งการสั่งซื้อนี้จำเลยทราบเป็นอย่างดีว่าโจทก์จะนำไปใช้บรรจุยาแอสไพรินขายแก่ประชาชนและโรงพยาบาล อลูมิเนียมฟอยล์ที่จำเลยผลิตขายจึงต้องมีคุณภาพดีสะอาดปราศจากสิ่งปนเปื้อน จึงเป็นการที่โจทก์ฟ้องให้จำเลยรับผิดในความชำรุดบกพร่องของสินค้าที่ซื้อขายตาม ป.พ.พ. มาตรา 472 ซึ่งโจทก์ต้องฟ้องให้จำเลยรับผิดภายใน 1 ปีนับแต่เวลาที่ได้พบเห็นความชำรุดบกพร่องตาม ป.พ.พ.มาตรา 474

 

บริษัท อ. ผู้แทนโจทก์ได้รับมอบสินค้าจากจำเลยทั้ง 4 ครั้งไว้ โดยสินค้า 2 ครั้งแรกรับไว้เมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2555 ครั้งที่ 3 ผู้แทนโจทก์รับสินค้าไว้เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 2555 ครั้งที่ 4 ผู้แทนโจทก์รับสินค้าไว้เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2555

 

เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2555 ผู้แทนโจทก์จะนำสินค้าไปบรรจุยาจึงตรวจพบว่าสินค้าดังกล่าวมีความบกพร่องจึงแจ้งให้ทราบและโปรดส่งคืนสินค้าที่รับมาทั้ง 4 ครั้งให้จำเลยเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2555 แต่ไม่ปรากฏว่าโจทก์ซึ่งเป็นตัวการได้ทราบถึงความชำรุดบกพร่องวันใด

 

แต่ตามคำฟ้องโจทก์ระบุว่าเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2555 บริษัทผู้แทนโจทก์ตรวจพบว่าสินค้าที่รับมาทั้ง 4 ครั้งมีความชำรุดบกพร่องและแจ้งให้โจทก์ทราบ จึงต้องถือว่าโจทก์ได้พบเห็นความชำรุดบกพร่องในเดือนพฤศจิกายน 2555 โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 5 กันยายน 2556 จึงไม่เกินกำหนด 1 ปีตาม ป.พ.พ. มาตรา 474 ฟ้องโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ

 

มาตรา 472 ในกรณีที่ทรัพย์สินซึ่งขายนั้นชำรุดบกพร่องอย่างหนึ่งอย่างใดอันเป็นเหตุให้เสื่อมราคาหรือเสื่อมความเหมาะสมแก่ประโยชน์อันมุ่งจะใช้เป็นปกติก็ดี ประโยชน์ที่มุ่งหมายโดยสัญญาก็ดี ท่านว่าผู้ขายต้องรับผิด

ความที่กล่าวมาในมาตรานี้ย่อมใช้ได้ ทั้งที่ผู้ขายรู้อยู่แล้วหรือไม่รู้ว่าความชำรุดบกพร่องมีอยู่

 

มาตรา 474 ในข้อรับผิดเพื่อชำรุดบกพร่องนั้น ท่านห้ามมิให้ฟ้องคดีเมื่อพ้นเวลาปีหนึ่งนับแต่เวลาที่ได้พบเห็นความชำรุดบกพร่อง

 

ปรึกษากฎหมายโทร📞 080-9193691,☎️ 02-0749954 หรือ แอดไลน์ @closelawyer
สาขาเชียงใหม่ โทร 080-3955536 ไลน์ @closelawyercmi